مروری بر مطالعات انجام شده جهت بهبود استحکام قطعات تولید شده به روش FDM بر اساس پارامترهای چاپ و بررسی اثر ضخامت نمونه کشش بر استحکام کششی
کد مقاله : 1039-ICME2025 (R1)
نویسندگان
زهرا ملائی1، مسعود رخش خورشید *2
1دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مهندسی مکانیک دانشگاه صنعتی بیرجند
2عضو هیات علمی
چکیده مقاله
چاپ سه بعدی به روش مدل‌سازی لایه‌نشانی‌ذوبی (FDM) که به ساخت توسط فیلامنت ذوبی (FFF) نیز شناخته می شود در کاربردهای مختلف از جمله صنایع هوافضا، خودروسازی، اسباب بازی و پزشکی مورد توجه قرار گرفته است. انعطاف‌پذیری، دسترسی و مقرون‌به‌صرفه بودن از ویژگی های این روش تولید است. این فن‌آوری امکان ساخت نمونه‌های اولیه و قطعات نهایی کاربردی را با سرعت و هزینه مقرون‌به‌صرفه فراهم می‌کند. یکی از چالش‌های مهم چاپ FDM بهبود خواص مکانیکی به ویژه استحکام کششی قطعات چاپ شده به این روش است. تاکنون مطالعات زیادی جهت بهبود خواص مکانیکی این قطعات به روش های مختلف انجام شده است. بهینه سازی پارامترهای چاپ یکی از این روش ها را تشکیل می دهد. بطور کلی در مطالعات انجام شده پارامترهایی نظیر چگالی پرشوندگی، الگوی پرشوندگی، جنس فیلامنت، ضخامت لایه، زاویه مسیر و دمای نازل بر استحکام کششی قطعات چاپی مورد توجه قرار گرفته است. در تحقیق حاضر، ابتدا با مرور منابع پارامترهای بهینه فرایند، جهت چاپ نمونه های کشش با بیشترین استحکام تعیین شد. ابعاد نمونه های کشش بر اساس استاندارد ISO 527–2-2012 انتخاب شد. سپس، نمونه هایی با ضخامت های 2، 4، 6 و 8 میلی متر چاپ و استحکام کششی نمونه ها تعیین گردید. نتایج نشان داد ضخامت نمونه ها، در شرایط بهینه تولید جهت دستیابی به استحکام نهایی حداکثر، در محدوده مورد مطالعه، اثر قابل ملاحظه ای بر استحکام کششی نمونه های تولید شده ندارد. کرنش شکست نمونه ها با افزایش ضخامت از 2 به 8 میلی متر به مقدار 28 درصد افزایش پیدا کرد.
کلیدواژه ها
ساخت توسط فیلامنت ذوبی، FDM، آزمایش کشش، استحکام نهایی.
وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر